Henk zijn antwoord was altijd, dan was ik weer boer geworden. Boeren is een manier van leven en het omvat zoveel. Het is niet alleen zorgen voor dier en plant, maar ook omgeving. Leven en dood horen daar ook bij.

Toen Horry voor het eerst hoorde dat Henk varkensboer was, had ze enige twijfel maar geen oordeel. Dat gevoel heeft haar en zeker ons heel veel moois gegeven. Hij was de 24/7 hard werkende boer, maar nam altijd zijn momenten om te genieten en te zorgen voor ieder en soms ook vreemden in zijn omgeving. Sociaal, liefde voor gezin en buurtgenoten, dorp en voor zijn Walsberg.

Uiteindelijk liep er een Bredase stadse dame die nog nooit de binnenkant van een stal had gezien. Nieuwsgierig en behulpzaam, hard werken met passie. Dat was de uitdaging!

De eerste veranderingen werden koeien in de weide, en niet veel later een paard genaamd Storm. Horry vond het een leuk idee om ook varkens toe te voegen, alleen Henk wuifde het idee weg. Dat kan toch niet, dat werkt niet. Niemand doet dat. Dit was nog maar het begin…..

Henk was altijd heel open, en toegankelijk voor een ieder. Er hebben heel veel jongeren gewerkt die gewoon zichzelf liet zijn. Sommigen hadden aansturing nodig en Henk wist precies hoe hij dit moet doen. Hij kon ze makkelijk motiveren en gaf ze meer zelfvertrouwen als ze weggingen.

Laat ze maar frotten, en af en toe werden er flinke stunts uitgehaald. Maar het voelde altijd vertrouwd en veilig. Horry begon met de knuffeldagen voor jonge kinderen die meervoudig beperkt waren. Storm en de biggen van stal werden ingezet en het gaf zoveel mooie momenten.

Henk en Horry wilden meer doen voor anderen. Horry begon kleinschalige met een verslaving of psychische problematiek. Door te werken in en op de (zorg)boerderij en het aanbieden van structuur konden ze weer terug terugkeren in de maatschappij. Na paar jaar kwam de vraag of er ook iets voor jongen was. Dit werd de start van de brede groep.